شايد ای خستگان وحشت دشت!
شايد ای ماندگان ظلمت شب!
در بهاری که می رسد از راه،
گل خورشيد آرزوهامان،
سر زد از لای ابرهای حسود.
شايد اکنون کبوتران اميد،
بال در بال آمدند فرود...
پيش پای سحر بيفشان گل
سر راه صبا بسوزان عود
به پرستو، به گل، به سبزه درود!
سرود گل - فريدون مشيری
