ای كه با یك پرش از سر شاخه تا خاك
حرمت زندگی را
طرح می ریزی!
من پس از رفتن تو لب شط
بانگ پاهای تند عطش را
می شنیدم.
بال حاضر جواب تو
از سوال فضا پیش می افتد.
آدمی زاد طومار طولانی انتظار است،
ای پرنده، ولی تو
خال یك نقطه در صفحه ارتجال حیاتی.
اينجا پرنده بود - ما هيچ ما نگاه، سهراب سپهری
No comments:
Post a Comment