دود می خیزد ز خلوتگاه من.
كس خبر كی یابد از ویرانه ام؟
با درون سوخته دارم سخن.
كی به پایان می رسد افسانه ام؟
تیرگی پا می كشد از بام ها:
صبح می خندد به راه شهر من.
دود می خیزد هنوز از خلوتم.
با درون سوخته دارم سخن.
سهراب سپهری - مرگ رنگ
