Sky Above Tehran

Karimkhaan St.

Blue

... رفتی و رفت راحت از خاطر آرميده ام

مــــرســــی از بهرنگ عزيز

Because Of The Rain

گل من پرنده ای باش و به باغ باد بگذر
مه من شكوفه ای باش و به دشت آب بنشين
گل باغ آشنايی گل من كجا شكفتی
كه نه سرو می شناسد
نه چمن سراغ دارد
نه كبوتری كه پيغام تو آورد به بامی
نه به دست مست بادی گل آتشين جامی
نه بنفشه ای نه بويی نه نسيم گفتگويی

نه كبوتران پيغام
نه باغ های روشن
گل من ميان گل های كدام دشت خفتی
به كدام راه خواندی
به كدام راه رفتی
مه من تو راز ما را به كدام ديو گفتی
كه بريده ريشه مهر شكسته شيشه دل

منم اين گياه تنها

به گلی اميد بسته
همه شاخه ها شكسته
به اميدها نشستيم و به يادها شكفتيم
در آن سياه منزل

به هزار وعده مانديم
به يک فريب خفتيم

Horizon Drops

هيچ وقت ساعت هشت صبح، يک جا مثل باغ تهران رو ديديد؟ منظورم پارکهايی نيست که آدم برای ورزش ميره

با وجودی که اون روز هيچ عکسی نگرفتم، هرگز فراموشم نميشه

Under Construction

Colorful Days

...
باز آ که در هوايت خاموشی جنونم
فريادها برانگيخت از سنگ کوهساران
ای جويبار جاری زين سايه برگ مگريز
کين گونه فرصت از کف دادند بيشماران
گفتی به روزگاران مهری نشسته گفتم
بيرون نميتوان کرد حتی به روزگاران
بيگانگی ز حد رفت ای آشنا مپرهيز
زين عاشق پشيمان سرخيل شرمساران
پيش از من و تو بسيار بودند و نقش بستند
ديوار زندگی را زين گونه يادگاران
وين نغمه محبت بعد از من و تو ماند
تا در زمانه باقيست آواز باد و باران

خانه هنرمندان

پر گشوديم و در آن خلوت دل خواسته گشتيم

Orange Pair

دلم از خاطره های بد جدا
من از اون وقتای بی تابی ميخوام
...

Time To Say Goodbye II

بگو ای يار همراز باز اين چه شيوه ست
دگرگون گشته ای يار باز اين چه شيوه ست
عجب ای ترک خوشرنگ باز اين چه رنگ است
عجب ای چشم غماز باز اين چه شيوه ست
دگر بار اين چه دام است و چه دانه ست
که ما را کشتی از ناز باز اين چه شيوه ست
دريدی پرده ما باز اين چه پرده ست
يکی پرده برانداز باز اين چه شيوه ست
منم آن کهنه عشقی که دگر بار
گرفتم عشق از آغاز باز اين چه شيوه ست
بدان آواز جان دادن حلال است
زهی آواز دمساز باز اين چه شيوه ست

Autumn

ساقه نمی لرزد، آب از رفتن خسته است: تو نيستی، نوسان نيست
تو نيستی، و تپيدن گردابی نيست
تو نيستی، و غريو رودها گويا نيست، و دره ها ناخواناست
می آيی: شب از چهره ها برمی خيزد، راز از هستی می پرد
می روی: چمن تاريک می شود، جوشش چشمه می شکند
چشمانت را می بندی: ابهام به علف می پيچد
سيمای تو می وزد، و آب بيدار می شود
می گذری، و آيينه نفس می کشد
جاده تهی است. تو باز نخواهی گشت، و چشمم به راه تو نيست
پگاه، دروگران از جاده رو به رو سر می رسند: رسيدگی خوشه هايم را به رؤيا ديده اند

Book City

Hafez.

I love there, Loolian, and my memories.

Orange

Time To Say Goodbye

کولی ام؛ صبح ها خورشيد را از بچه های آن طرف زمين می گيرم، غروب به بچه های اين طرف می دهم

Hidden Lake

زمستان نگاهت... سهم من

راز باغ

آهنگ اين روزهام

راز باغ- چهار مضراب بيات اصفهان بر مبنای ملودی استاد فرامرز پايور
پيانو: سامان احتشامی

تنبک: سيامک بنائی